Swali hili ambalo Yesu alimuuliza mtu aliyekuwa mlemavu kwa miaka thelathini na minane, ni la kina kama vile linasikika kuwa la kipuuzi. “Unataka kuponywa?”
Yesu akaenda mpaka mahali paitwapo birika la Bethzatha; palikuwa mahali pa watu waliohitaji uponyaji kutokana na ugonjwa au ulemavu fulani. Mahali hapa Yesu alienda, na imeandikwa kwamba alienda moja kwa moja kwa mtu ambaye alikuwa mahali hapo kwa miaka thelathini na minane, akitafuta kuponywa.
Somo la hadithi yetu lilikuwa limepooza, lilikuwa na changamoto ya uhamaji, na lilikuwapo hapo kwa miaka thelathini na minane, siku zote nikitafuta uponyaji lakini kamwe hakuupata. Ingeonekana kwamba mtu aliyepooza, na aliyehitaji msaada wa kutembea, na alikuwa mahali hapa ambapo uponyaji ulitafutwa, alikuwa na wasiwasi, alitamani, na akitumaini kwamba siku moja angeweza kupata uponyaji ambao inaonekana alitamani.
Hali ya mwanamume huyo ilikuwa yenye kuhuzunisha, na ni dhana isiyo na maana kwamba Yesu alijua taabu ya mwanamume huyo na sababu yake. Kwa nini basi Yeye ambaye alikuwa na uwezo wa kumpa mtu huyu kile ambacho kilikuwa kimemkwepa kwa muda mrefu, amuulize kama alitaka kuponywa?
Je, jibu lako lingekuwa nini ikiwa Angekuuliza swali lile lile kuhusu suala hilo ambalo umepigania kwa muda mrefu, inaonekana unatafuta suluhu?
Kuna hali nyingi maishani ambazo zinahitaji msaada, zingine mbaya zaidi kuliko zingine; mara nyingi sana tunajikuta katika shida zinazohitaji msaada, ukombozi, usaidizi.
Katika hali kama hizi, tunajishikilia kama watu tayari kupokea usaidizi unaohitajika kutoka kwao. Lakini mara nyingi tunabaki katika hali hiyo, si kwa sababu hakuna msaada unaopatikana, lakini kwa sababu hatujiruhusu kupokea msaada tunaosema tunahitaji.
Umewahi kujiuliza kwa nini mtu kwenye bwawa hakuweza kuingia majini kwa miaka thelathini na minane… muda mrefu kuliko wengi wetu tumeishi?
Labda ni kwa sababu kulikuwa na kitu mahali hapo alikuwa amekubali kama kawaida yake, na hakuwa tayari kukiacha?
Akiwa huko kwa muda huo, je, angepata haki mahali hapo, kutia ndani heshima na ufikirio ambao labda hangepokea nyumbani kwake mwenyewe?
Alipataje milo yake? Ingekuwa vigumu kutarajia kwamba washiriki wa familia yake wangempelekea chakula kila siku kwa muda huo; kwa hiyo alitoshelezaje njaa yake ya kimwili? Je, labda ni kwamba watu wapya zaidi wenye maradhi waliokuja na chakula walishiriki chakula chao kwa hiari na hivyo hakuwa na haja ya kukifanyia kazi?
Hatutawahi kujua kwa nini Yesu aliona kuwa ni jambo la lazima kumuuliza mwanamume huyo ambaye inaonekana amekata tamaa na kukata tamaa ikiwa kweli alitaka mabadiliko katika hali yake.
Naomba nikuulize ikiwa kweli unataka mabadiliko katika mazingira unayolia kila siku, au labda unalalamika juu yake ingawa moyoni mwako umekubali, na karibu kuogopa kupoteza usalama uliotolewa na hali hiyo?
Ikiwa tunataka kupata suluhu tunalodai kutaka, ni wakati wa kutafakari na kujitathmini na kuthubutu kujibu kwa nini tunabaki katika hali tunazougulia lakini hatuonekani kuwa na hamu ya kuziacha.
